احمدی‌نژاد تا آخر باهاتیم.

‏به نام حضرت دوست که همه‏ی دوستی‏ها از اوست.

امروز سوم تیرماه هزار و سیصد و هشتاد و هفت. با یه حساب سر انگشتی، میشه 1095 روز که از عمر دولت محمود احمدی‌نژاد میگذره.
بالا غیرتا‏ً توی این هزار و اندی روز چندبار از احمدی‌نژاد به خاطر زحمتایی که برای هرچه بهتر شدن کشورمون کشیده تشکر کردیم؟ یا همش با دیدن نیمه‏ی خالی لیوان، دولت عزیزمون را مورد آماج حرف‏های غیر منطقی و تخریب قرار دادیم؟
page21 تصمیم داره حتی اگر یک روز قراره این اتفاق بیفته، ولی یه خداقوت جانانه به دکتر احمدی‌نژاد بگیم، تا لااقل خستگی این سه سال از تنش در بره؛
پس بیاین کینه‏ها رو از دل بیرون کنیم و توی این چند روز بیشتر به فکر دولت عزیزمون باشیم.
یادمون نره توی لحظه‏هایی که به خدا نزدیکتریم برای موفقیت و سربلندی کشورمون دعا کنیم.

آسمان تابستان!

مهمون تازه‏ی ایران: خاویر سولانا!

‏

بعدازظهر جمعه دولت ایران مجبور به استقبال از یه مهمون تازه شد!
و او کسی نبود جز سخنگوی وزارت خارجه‏ی اتحادیه‏ی اروپا، «خاویر سولانا».
طبق معمول هم تا به اسم اتحادیه‏ی اروپا برمی‏خوریم باید دنبال یه بسته‏ی پیشنهادی! جدید در مورد مسائل هسته‏ای ایران بگردیم.
یکی نیست به اینا بگه، آخه این همه راه از شهر و دیارتون می‏کوبین میاین اینجا که بسته پیشنهاد بدین؟! که آخرم معلوم نیست قبول بشه این نظراتتون!!
تازه از کجا معلوم که اینا (محتویات بسته رو میگم) از نوع همون دروغایی! نباشه که به قول مک کلان، «سخنگوی سابق کاخ سفید» بوش در موردش عمداً دروغ میگه؟!
آقای سولانا چه ضمانتی میده که اینا دروغ نباشه؟!

نکته‏ی جالب دیگه اینه که دانشجوهای بسیجی دانشگاه علم و صنعت از سولانا دعوت کرده‏اند، تا توی کنفرانسی که سوالاتش هم مشخصه! شرکت کنه. اما با این حال من یکی چشمم آب نمی‏خوره قبول کنه! آخه می‏دونه که حرف درست و حسابی‏ای واسه گفتن نداره!

در کل، چه بسته پیشنهاد بدند، چه ندند، خودشون بهتر از هر کس دیگه‏ای می‏دونن که شعار «انرژی هسته‏ای حق مسلم ماست» خیلی وقته ورد زبون همه‏ی ایرانی‏ها شده، و بارها هم بهشون ثابت کردیم که اگه ایران و ایرانی چیزی را بخواد، تا بهش دست پیدا نکنه، از تلاش دست برنمی‏داره!

«برای سربلندی و پیروزی روزافزون کشورمون، صلوات»

من، تو، او، شاید!

بعد از چند روز امتحان دادن پشت سر‏ هم دیروز که به وبلاگمون سر زدم، دیدم چند روزی بود که فراموش کرده بودم توی وبلاگ مطلب بنویسم. واسه همینم امروز بعد از اینکه از امتحان فارغ شدم یه راست اومدم سراغ کامپیوتر، که دیدم برق نیست...
«این برقم این روزا یه معضلی شده ها. بد جوری میزنه تو حس و حال آدم......»

نمی دونم چرا یهو به یاد امام زمون افتادم . نمی دونم . شاید به خاطر اینکه پنجشنبه بود و یه حال و هوای خاصی به آدم میگه شاید فردا دیگه انتظارا سر میاد و امام زمون میاد.

اصلا چرا تا فردا صبر کنم؟ شاید همین امشب میاد! شایدم... ؟؟؟
حالا می فهمم منتظر واقعی نیستم!!!! اگه مننتظر بودم نمیگفتم فردا یا امشب  عزیز دلمون از راه میرسه.
منتظر واقعی اونه که حتی نتونه یه ثانیه دوری یارشو تحمل کنه.

منتظر واقعی اونه که برای اومدن یارش صبر نمی کنه تا جمعه بشه و به یادش بیفته.

منتظر واقعی اونه که حتی بعد از ظهر جمعه هم منتظر اومدن یارش باشه.

منتظر واقعی اونه که....؟؟؟؟
بگذریم.

تو چی؟

فکر می کنی چه قدر منتظری؟

یاس کبود

 ویژه‏ی شهادت ام ابیها،فاطمة الزهرا‏ (س)

 گفت:بخوان ناب ترین آیه عشاق را
                                            سبزترین زمزمه باغ را
                                                                       رونق آفاق را
گفت:بخوان پاک ترین آیه توحید را
                                          جلوه تابنده خورشید را
                                                                         طلعت ناهید را
گفت:بخوان آبروی آب را
                               روشنی و پاکی مهتاب را                                      
                                                               آیینه ناب را
گفت بخوان :اینهمه
                     خواندم:یافاطمه