وقتي از کنارم رد مي شوي آب دهانت را بر زمين بينداز! سرت به علامت انزجار تکان بده، زير لب غرولند کن و فحشم بده، نفرتت را عيان کن، حکم به الحادم بده، برايم پرونده سازي کن، به چندر غازي بفروش مرا، اخراجم کن اما دلت بسوزد که راه من راه نيکي و انسانيت است و حقيقت با من است.

همه ي نيرويت را جمع کن، همه ي تهمت ها و دروغ هاي عالم را روي پرونده ام بگذار، مرا در گوشه زندانهايتان حبس کن، به دارم بياويز اما دلت بسوزد که من هم سفره ي تو نخواهم شد همچنانکه چون تو نيز نخواهم شد.

از زبان مردم من سخن بگو، براي دردهايش نسخه هاي ماقبل تاريخ بنويس، بر سرنوشتشان حکمراني کن، خود را از آنان بدان اما دلت بسوزد که با همه ي چسب هاي عالم هم به مردم من نخواهي چسبيد.

براي خدا قيمت بگذار، بهشت او را بفروش، نقد مردم را به نسيه بستان و حور هاي بهشتي را وعده شان ده اما دلت بسوزد که بهشتي که تو مي فروشي را ارزاني خودت مي دانم.

رنگ پيرهنم را بر نتاب، يک تار موي بيرون افتاده ام را بهانه فسادم بدان، صورت اصلاح شده ام را مصداق کفرم بدان، باتوم هايت را در خيابانهاي شهر بر سر و صورتم فرو آور اما دلت بسوزد که اگر جانم را هم بگيري چون تو نخواهم انديشيد.

صدايم را درگلويم خفه کن، جواني ام را ازم بگير، خانه و کاشانه ام را آتش بزن اما دلت بسوزد که با روح و درون و انديشه ام کاري نمي تواني بکني.

هرچه کني و به هر در که زني مرا در برابر خود خواهي ديد. من همه جا در برابر توام؛ در تاکسي ها، اتوبوس ها، دانشگاه ها، در خواب هايت، در بيداري هايت، در خلوتي که وجدانت آرامت نمي گذارد، در باليني که آسوده خفتن آرزويت است، در نداهاي وجداني که سعي در خاموش کردنش داري، هر هنگامي که خود را به نديدن و نشنيدن مي زني، هر هنگامي که ستمي روا داشته اي و درونت آزارت مي دهد، هر هنگامي که روي ويرانه زندگي ديگران آشياني بنا نهاده اي و بدنبال آرامشي وجود مرا در برابر خود حس خواهي کرد. تا هنگامي که درب دکان خدا فروشي و بهشت فروشي تو باز است من در برابر تو خواهم بود. جنگ من با تو جنگ با دروغ و خرافات است.

دلت بسوزد برادر! در جنگ ما خداي تو با من است.