سالگرد رحلت امام خمینی(ره) - صفحه‏ی بیست و یکم

گفت وگوی پیر و پیرو

‏گفت وگوی پیر و پیرو :

‏متن زیر سروده های امام خمینی(ره) و مقام معظم رهبری است؛ بیت اول سروده‏ی امام (ره) و بیت بعدی سروده‏ی مقام معظم رهبری است که در جواب آن ها آمده، و ما به مناسبت سالگرد رحلت جانگداز امام خمینی (ره) این اشعار را در وبلاگمون زدیم، امیدواریم خوشتون بیاد.

*من به خال لبت ای دوست گرفتار شدم چشم بیمار تو را دیدم و بیمار شدم
: تو که خود خال لبی از چه گرفتار شدی تو طبیب همه ای از چه تو بیمار شدی

*فارغ از خودشدم و کوس «انا الحق» بزدم همچو منصور خریدار سردار شدم
:تو که فارق شده بودی ز همه کان و مکان دار منصور بریدی همه تن دار شدی

*غم دلدار فکنده است به جانم شرری که به جان آمدم و شهره بازار شدم
:عشق معشوق و غم دوست بزد بر تو شرر ای که در قول و عمل شهره بازار شد

*درمیخانه گشایید به رویم شب و روز که من از مسجد و از مدرسه بیزار شدم
:مسجد و مدرسه را روح و روان بخشیدی وه که بر مسجدیان نقطه پرگار شدی

*جامه زهد و ریا کندم و بر تن کردم خرقه پیر خراباتی و هشیار شدم
:خرقه پیر خراباتی ما سیره توست امت از گفته در بار تو هشیار شدی

*واعظ شهر که از پند خود آزارم داد از دم رند می آلوده مددکار شدم
:واعظ شهر همه عمر بزد لاف منی دم عیسی مسیح از تو پدیدار شدی

*بگذارید که از میکده یادی بکنم من که با دست بت میکده بیدار شدم
: یادی از ما بنما ای شده آسوده ز غم ببریدی ز همه خلق و به حق یار شدی

نویسنده » » ساعت 7:50 عصر روز دوشنبه 87 خرداد 13

عمومی

شما هم یک صفحه ورق بزنید! ()

نمیدونم چرا خرداد واسه من ماه امتحانه؟!!!!

صبح که از خواب پاشدم نه از بابا خبری بود نه از مامان. خیلی ترسیدم. نتونستم جلوی اشک های بی‏امانم را بگیرم. باصدای بلند گریه می کردم و کسی منو دلداری نمی‏داد. دلم هوای آغوش گرم مادرم را کرده بود و صدای مردونه‏ی بابا رو که بگه عزیزم ما هستیم گریه نکن. اما این چرخش کلید در بود و صدای زن همسایه که می گفت: دخترم گریه کن، امروز هممون گریه می کنیم. امروز پیر و مرادمون، بابامون رفت ... .

نمی‏دونم چرا خرداد واسه من ماه امتحانه، اما خوب می‏دونم چرا هر وقت که می‏یاد نفسم گر می‏گیره و قطره‏های دلم بی‏امان از فراسوی نگاهم می‏چکه. چک‏چک چک‏چک ... .

یادمه شب‏ها پشت جانماز بابا، هممون می‏نشستیم به دعا که خدا رحمی کنه، بابامونو ازمون نگیره. هنوز مدرسه نمی‏رفتم و از حساب کتاب چیزی حالیم نبود که توی حساب کتاب زندگیم کم آوردم. دیدم آدما اونقدرا هم که فکر می‏کنن قوی و قدر نیستند و این دست خداست که همه‏چی رو رقم می‏زنه و با همه‏ی ادعای بزرگیمون کوچیکیم. مثل اون روز که زن همسایه به من گفت: دخترم با دستای کوچیکت نارگیل را روی حلوا بریز و برای آقامون دعا کن. اون روز به زن همسایه خندیدم ...

آقامون رفته بود برای چی دعا می‏کردم؟!!!

دست های کوچیک منم موقع دعا به درگاه بزرگ اون نتونسته بود گره‏ای که توی قلب بابا افتاده بود را باز کنه. پس برای چی باید دعا می‏کردم؟!!!

زن همسایه که مادر دو شهید بود تفتی سفارش داد و عکس آقا را با گلاب شست و عکس دو شهیدش را کمی پایین‏تر گذاشت، اسفندی دود کرد و به من گفت در خونه‏ی همسایه ها رو بزن و بگو اگه نشد برید دنبال آقا، بیایید ما مجلس داریم! بیاین دعا کنیم... برای انقلابمون. بیاین بیعت کنیم دوباره با آقامون ...

حالا که خوب فکر می‏کنم می‏بینم چقدر بزرگ شدم توی همون یه روزی که بابام رفته بود دنبال آقام .

از اون کوچه‏ی قدیمی و کفش های تق تقی بچگی حالا فقط یه خاطره مونده و یه بیعت همیشگی.

وقتی بزرگ شدم، خانوم شدم، بازم امتحان شدم اینبارم نیمه‏ی خرداد. نمیدونم چرا وقتی خرداد به نیمه می‏رسه قلبم هزار نیمه میشه و دلم هوری می‏ریزه پایین و نگام خیره میشه. دلم بی‏قرار حضوره. دلم اصلاً دلشوره داره. انگار خدا می خواد بهم بگه این فصل گرم، عطش آسمون برا چیدن شبنم رخسارِ گلِ یار زیادتره. برا همینم هر وقت که خرداد میاد، هر وقت به نیمه میرسه، مثل همون بچگی هام بی قرار دیدن پدر میشم اما حالا که بزرگتر شده‏ام فهمیدم که باید توی همین خرداد منتظر اومدن آقام باشم. ای خدا، من به قربونت، همه‏ی ماه‏های سالت، همه‏ی ماه‏های ماهت خوبن، اما خرداد واسه من ماه آخره . ماه امتحان و آهه. ماه شادی و غمه. شادیم از دیدن یاره غمم از رفتن یار.
به امید روزی که خبر آمدن یار تسلای خاطرمان باشد.

نویسنده » » ساعت 12:52 صبح روز دوشنبه 87 خرداد 13

عمومی

شما هم یک صفحه ورق بزنید! ()