• وبلاگ : صفحه‏ي بيست و يكم
  • يادداشت : مجتهد شبستري، به دانشگاه ما هم ميايي؟!
  • نظرات : 2 خصوصي ، 7 عمومي
  • تسبیح دیجیتال

    نام:
    ايميل:
    سايت:
       
    متن پيام :
    حداکثر 2000 حرف
    كد امنيتي:
      
      
     
    + علي 

    سلام قاصدك

    يه بزرگي مي گفت:ما تاكي بايد به خاطره گويي ازشهدابپردازيم تاكي فرض ما اينه كه شهدا به تاريخ پيوسته اندوبه تاريخ گويي ازاونا بپردازيم پس كي ما مي خواهيم تاريخ ساز باشيم. راستي شهدا برا چي بزرگ شدند من يه كمكي مي خوام نمي دونم چه طوري مي تونم ادامه دهنده را شهدا باشم.يا علي

    پاسخ

    سلام . چون گفته بوديد پيام در رابطه با شهدا گذاشته ايد گشتم تا پيدا کردم! ببينيد، قرار نيست ما فقط خاطره گوي شهدا باشيم و بس! ما بايد از اين خاطره گويي دو تا هدف را دنبال کنيم: يکي اين که ياد شهدا براي هميشه توي ذهن انان ها بماند و ديگران هيچ گاه فراموش نکنند که زندگي الانشان را مديون شهدا هستند! و دوم اين که با تکرار منش شهدا خط بطلاني بر روي همه ي منش هاي جايگزين بکشيم. شهدا اگر بزرگ شدند به اين خاطره که بزرگانه! کار کردند. اين که مي گويم باعث نشود در ذهنتان انسان هايي خارق العاده و دست نايافتني تصوير کنيد. نه. هر کدام از ما اگر راه آن ها را ادامه دهيم به وقتش مي توانيم مثل آن ها باشيم! براي ادامه دادن راه شهدا هم کافيست قلبمان براي خدا بتپد. براي خدا نفس بکشيم. براي خدا همه کاري بکنيم. و در راه خدا حاضر باشيم از همه چيزمان بگذريم...!